การดื่มชาของอังกฤษ เป็นพระเพณีที่มีชื่อเสียงและโด่งดังไปทั่วโลก ในระยะแรกนั้นเป็นประเพณีของชนชั้นสูง ต่อมาจึงเป็นที่นิยมของคนทั่วไป จึงมีการจัดสวนชา (Tea Garden) เป็นสถานที่ดื่มชาและเดินเล่น หรือการจัดการเต้นรำชา ( Tea Dance) สำหรับการเต้นรำในยามบ่ายหรือพลบค่ำ จึงเป็นที่มาของการเต้นรำเพื่อพบปะของลูกหลานในตระกูลต่างๆ ความนิยมของชา จึงทำให้มีการดื่มน้ำชาในอาหารว่างมื้อบ่าย และนิยมทานกับสโคน (ขนมคล้ายมัมฟินแต่ไม่หวาน)
ผมได้รับชาเป็นของฝากจากคุณโยโกะ ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากอังกฤษ เป็นชุดของชา The Britannia Collection กล่องใส่ชาดีไซน์สวยงามน่าสะสมครับ โดยดึงเอาสัญลักษณ์ที่โดดเด่นของอังกฤษมาใส่ไว้ในกระป๋องชา กระป๋องแรกเป็นตู้โทรศัพท์ บรรจุชา English Afternoon Tea , กระป๋องที่สองเป็นไปรษณีย์ บรรจุ English Breakfast Tea , กระป๋องที่สามเป็นรถเมล์อังกฤษ บรรจุ Earl Grey Tea
English Breakfast Tea เป็นชาที่มีส่วนผสมของชาหลายชนิด ชาอัสสัม ชาซีลอน ชาอัฟฟริกัน มีความเข้มข้นสูง นิยมทานในช่วงเช้า เพื่อความสดชื่นปลอดโปร่ง เวลาทานสามารถใส่นมหรือน้ำตาลได้ตามใจชอบ
English Afternoon Tea เป็นชาที่มีส่วนผสมของชาจากอินเดีย ชาซีลอน ชาจากเคนย่า จะมีความเบากว่า มีกลิ่นหอม นิยมทานในยามบ่าย
Earl Grey Tea เป็นชาที่ Earl Grey ที่ 2 อดีตนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร ได้รับเป็นของกำนัลจากขุนนางชาวจีน และนำมาเสิร์ฟในเวลาที่มีแขกมาเยี่ยม จึงได้มอบหมายให้มีการปรุงชาชนิดนี้ขึ้น ต่อมาเป็นที่นิยม เป็นชาที่มีกลิ่นหอม แสดงถึงความหรูหรา เวลาดื่มจะไม่ใส่นม เพื่อดื่มด่ำในรสชาที่นุ่มนวล
ผมเองเคยเดินทางไปดื่มชาในโรงแรมดังทั้งเพนนินซูล่าที่ฮ่องกง และโรงแรมรัฟเฟิลที่ประเทศสิงค์โปร์ ผมคิดว่าความสุขของการดื่มชาอยู่ที่บรรยากาศที่ได้นั่งผ่อนคลาย พูดคุยเรื่องราวสบายๆกับผู้ที่เรานั่งโต๊ะร่วมดื่มชาด้วยกัน และจะวิเศษที่สุดเมื่อมีเสียงเพลงเบาๆขับกล่อม ขอบคุณคุณโยโกะสำหรับของฝากสุดพิเศษชิ้นนี้ด้วยนะครับ เลยทำให้ทุกท่านได้เพลิดเพลินไปกับเรื่องราวของชาอังกฤษ หลังจากบทความนี้ ก็ได้เวลาดื่มชาของผมแล้วครับ
