8/8/2011

วันนี้นั่งอ่านทวิตเตอร์ บน Time line มีเรื่องราวมากมายที่ผู้คนต่างมาแชร์ บางทวิตก็ตลก บางทวิตก็ดราม่า บางทวิตก็เป็นความรู้ บางครั้งเวลาคนถามว่าทำไมหลายคนถึงชอบเล่นทวิตเตอร์ ผมก็ตอบไม่ถูกเหมือนกันครับ แต่ผมคิดว่าเค้ามีเสน่ห์ในแบบของทวิตเตอร์เอง เหมือนเราได้เห็นความคิดของผู้คนมากมายที่เราตาม และเราก็สามารถแชร์อะไรสั้นๆให้กับคนอื่นได้เช่นกัน แต่ทุกครั้งผมจะกลับมานั่งหลบอยู่ในบล็อกแห่งนี้เสมอ สัมผัสกับความรู้สึกสงบ คอนเทนในบล็อกก็เดิมๆไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร เพราะว่าผมคุ้นชินกับการเข้ามาแล้วเห็นหน้าตาของเค้าเป็นอย่างนี้ เพียงแต่เรื่องราวและสิ่งที่สำเสนอใหม่ๆทุกวัน ของบางอย่างที่ดีอยู่แล้วก็ควรรักษาไว้ผมเชื่ออย่างนั้น ส่วนอะไรบางอย่างที่ต้องพัฒนาเราก็ทำต่อไป สิ่งเหล่านี้ก่อให้เกิดคาแรกเตอร์ เกิดสไตล์ เกิดการภาพแห่งความทรงจำ ในบล็อกผมจึงโล่งมาก ไม่มีอะไรเลย ไม่มีสารพัดลิงค์ เป็นความเรียบง่ายผมเชื่อว่าทุกบล็อกมีสไตล์เป็นของตัวเอง และสิ่งที่สำคัญในทุกบล็อกคือ จิตและวิญญาณของคนทำ ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญ พระพุทธเจ้าสอนให้กลับมาดูใจของตัวเอง ให้กลับมาอยู่กับตัวเอง หลายครั้งที่ผมก็ได้กลับมานั่งดูใจของตัวเองในขณะปัจจุบันตามไปด้วย และได้เห็นใจของตัวเองในแต่ละช่วงผ่านบล็อกแห่งนี้เช่นกัน.......... ธรรมะสวัสดีครับ