เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกินครับ วันนี้เป็นวันสุดท้ายของเดือนสิงหาคม และเดือนถัดไปกำลังจะเดินทางมาถึงในไม่ช้า เวลาที่ผ่านไปยิ่งสอนให้เราได้เห็นคุณค่า "เวลาเป็นของมีค่าและเดินไปข้างหน้าอยู่เสมอ" วันนี้ผมนั่งทำงานแต่อุปกรณ์ที่ใช้งานการทำงานติดขัดเล็กน้อย จนต้องหยุดมาทำอย่างอื่น ส่วนอื่นๆที่พอจะทำได้ บางครั้งถึงแม้เราจะนั่งทำงานอยู่คนเดียว แต่ก็ไม่เหงาเลยครับ ยังมีเพื่อนร่วมงานที่ไม่มีชีวิตของเราอยู่ข้างๆเสมอ สู้ไปกับเราทุกวัน ไม่เคยบ่น............... แต่ใจนึงผมก็อยากทำงานต่อให้เสร็จ ระหว่างที่คุยกับนางฟ้าโมฮีโต้ทางวอทแอพ ก็มีโทรศัพท์สายนึงเข้ามา และเป็นสายสำคัญจริงๆด้วย
เจ้าของสายที่โทรมาเป็นคนที่มักจะบอกอยู่เสมอว่า La maison de Martin มีอยู่จริงบนโลกใบนี้ (ยังเป็นคำพูดที่ตราตรึงผมจริงๆ) เป็นการคุยโทรศํพท์สั้นๆ เล่าถึงหนังเรื่อง One day เป็นหนังรักโรแมนติกเรื่องนึงที่ผมเองอยากดูแต่ยังไม่มีโอกาส แต่มุมมองที่คุยกันในคืนนี้ กลับกลายเป็นเรื่องของธรรมะที่ได้จากหนัง ในเรื่องของความไม่เที่ยง ทั้งสุขและทุกข์ ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป พระพุทธเจ้าได้บอกไว้แล้วจริงๆ ความแน่นอนก็คือความไม่แน่นอน ชีวิตทุกวันมีการเปลี่ยนแปลง เราไม่เคยรู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่ผมรู้สึกมากๆสำหรับการคุยกันในครั้งนี้ คือ เมื่อเรารู้ว่าชีวิตไม่เที่ยง และเรายังมีอะไรที่อยากทำ ต้องทำ ควรทำ เราก็ควรลงมือทำ ไม่อย่างนั้นเวลาก็คงจะผ่านเลยไปจนเสียโอกาส ถึงแม้ว่าผมจะได้ทำในสิ่งที่ตัวอยากทำ ต้องทำ ควรทำ มาครบแล้ว แต่เราก็ต้องมีสติที่สุด และทำให้ดีที่สุด เพราะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราก็จะบอกตัวเองได้ว่า เราทำดีที่สุดแล้วจริงๆ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เข้าสู่เดือนใหม่ มาเริ่มต้นด้วยสิ่งดีๆที่อยากลงมือทำด้วยกันครับ ^ ^
