วันนี้เป็นอีกวันที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่รู้ว่าต้องออกไปทำงานรึป่าวครับ เพราะว่าคิวงานที่ลงไว้กับที่เจ้าหน้าที่โทรมาบอกไม่ตรงกัน และคงเป็นโชคดีที่วันนี้มีคิวได้ออกไปทำงาน หลังจากเลิกงานเสร็จเดินทางกลับบ้านครับ ปรากฏว่าฝนตก................
สายฝนตกไม่หยุด ค่อยๆตกทีละเม็ดๆ................ จนค่อยๆหนักขึ้นเรื่อยๆ.......... ไม่กี่นาทีท้องถนนเต็มไปด้วยสายน้ำ ผมลงจากรถเพื่อที่จะไปขึ้นรถไฟฟ้า รองเท้าทำงา กางเกง เสื้อ เปียกฝน แม้จะกางร่มก็เอาไม่อยู่ สายฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ เป็นห่วงของในกระเป๋า ที่มีทั้งหนังสือ ไอแพด และอะไรอีกหลายอย่างที่เปียกน้ำไม่ได้ เอามือทั้งสองข้างกอดกระเป๋าไว้แน่น ค่อยๆเดินลุยฝนมาเรื่อยๆ ทุกอย่างเปียกหมด กระเป๋าที่ถือมาต้องเสียงสละแทนเพื่อนๆทีอยู่ข้างใน ที่จะต้องคอยปกป้องดูแลของที่อยู่ในกระเป๋า ผมบอกเค้าว่าทนหน่อยนะลูก อีกไม่นานก็เดินถึงรถไฟฟ้าแล้ว สงสารก็สงสารกระเป๋าที่ต้องจะทนเปียกฝน แล้วยังต้องเสียสละตัวเองเพื่อของที่อยู่ข้างใน.............................. เมื่อถึงรถไฟฟ้า ผมได้เห็นคนที่ไม่มีร่ม ต้องเดินลุยสายฝนมาจนถึงรถไฟฟ้าเช่นกัน มีผู้คนอีกมากมาย อยู่บนชานชลารถไฟฟ้า ที่คิดว่ากำลังจะเดินทางไปไหนสักทีนึง ในขณะที่เราเลิกงานแล้ว กำลังจะกลับบ้าน ได้ยินเสียงคนคุยโทรศัพ์บอกว่าฝนตกหนักมากบนรถไฟฟ้า เรามีเพื่อนร่วมเปียกกับเราอีกมากมาย ทุกคนต่างหนาวและคงจะกำลังไปที่ไหนสักที่นึง กระเป๋าของผมเปียกหมด ผมเปิดดูของที่อยู่ข้างใน ทุกอย่างไม่มีอะไรเปียกเลย เค้าได้ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีที่สุด
รถไฟฟ้าค่อยๆเดินทาง จากสถานนีนึงไปยังอีกสถานนีนึง ฝนก็ยังคงตกอยู่เหมือนเดิม................. ทั้งๆที่ตัวเปียกและต้องทนหนาวกลับบ้าน แต่นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมได้มองดูคนอื่นๆในระหว่างเดินทาง ไม่ได้มีเราเพียงคนเดียวที่ต้องเปียกฝน บางคนยืนบนรถไฟฟ้าน้ำยังหยดลงบนพื้นไม่หยุด อาจจะมีใครเหล่านั้นต้องรีบไปทำธุระต่อที่ไหนก็ได้ เราโชคดีเหลือเกินที่ลุยฝนในเวลาหลังเลิกงานและกำลังจะกลับบ้าน
ท่ามกลางอุปสรรค ย่อมมีความเบิกบานอยู่ระหว่างทางเสมอ อย่างน้อยผมก็เห็นการเสียสละของกระเป๋าที่จะต้องดูและของที่อยู่ข้างใน เห็นร่มที่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสุดกำลังที่จะต้านแรงลม เห็นรองเท้าที่ไม่ว่าจะเปียกอย่างไรก็ยังทำหน้าที่ของเค้าอยู่เสมอ สิ่งของที่อยู่รอบตัวเค้าไม่เคยบ่นเลยสักคำว่าเปียกฝน และเค้ายังทำหน้าที่ของเค้าอย่างสุดความสามารถ ระหว่างเดินกลับบ้าน เค้ายังคอยดูแลเจ้าของจนถึงบ้านแล้วผมก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า วางกระเป๋าไว้จะให้แห้ง ถอดรองเท้าไว้หน้าห้อง ใส่เสื้อผ้าในตระกร้า อีกไม่นานเราคงได้ร่วมเดินทางกันอีก ไม่ว่าจะในวันที่ฝนตกหรือแดดออก..................................
