วันนี้ผมดูรายการนึงทางช่องทีวีไทยครับ คุณฮิโระได้พาคุณผู้ชมไปดูประเทศญี่ปุ่น เค้ามีการให้เช่าโต๊ะเรียนหนังสือ ลักษณะคล้ายๆกับโต๊ะอ่านหนังสือ มีที่กั้น มีเก้าอี้ แล้วก็มีออฟชั่นต่างๆ หลายระดับ ต่างราคากัน อยากได้เก้าอี้ที่นั่งสบายที่สุด มีห้องที่มีผ้ากั้น มีชั้นวางหนังสือ ราคาก็สูงตามไปด้วย ค่าเช่าเดือนละ 7-8 พันบาท เป็นธุรกิจที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมี แต่ก็มีจริงๆ รายการสัมภาษณ์ถามว่าทำไมไม่อ่านหนังสือที่บ้าน น้องๆเค้าบอกว่า ที่นี่ได้สมาธิ และไม่มีสิ่งล่อใจ เช่น เตียงนอน ทีวี
หลังจากนั้นก็พาไปชมร้านอาหารที่นั่งทานคนเดียวเป็นเคาเตอร์ มีที่กั้น ทุกคนสามารถดูหน้าร้านได้จากระบบไฟที่จะแจ้งว่าโต๊ะไหนว่างเพื่อความเป็นส่วนตัว ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีค่าครองชีพสูงมาก ทุกอย่างเป็นเงินเป็นทอง เวลาทุกนาทีมีคุณค่า
จนเมื่อคุณฮิโระได้เดินทางไปพบกับบ้านของผู้ประสบภัยสึนามิ เป็นบ้านที่สร้างขึ้นใหม่เล็กๆเป็นห้อง และปูด้วยเสื่อญี่ปุ่น คุณป้าเจ้าของบ้านซึ่งสูญเสียทุกอย่างไป ต้องมาอยู่ในบ้านเล็กๆที่ทางรัฐบาลจัดทำไว้ให้.......
ในเมืองที่ค่าครองชีพสูง........... แต่คุณป้ายังยกน้ำชา มาเสิฟแขกที่มาที่บ้าน............... ถึงแม้ญี่ปุ่นจะสูญเสียมากมายจากภัยสึนามิ............ แต่ไม่เคยสูญเสียจิตและวิญญาณแห่งความเป็นคนญี่ปุ่น
