คลาสธรรมะจัดสรร

ตอนนี้เวลาเที่ยงคืนกว่าแล้วครับ ผมยังนั่งทานแม็คโดนัลที่เพิ่งโทรสั่งมาไม่นาน ความอร่อยของอาหารมื้อดึกในค่ำคืนนี้ พิเศษกว่ามื้ออื่นๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นอาหารเดลิเวอร์รี่ก็ตาม เพราะเป็นอีกวันที่อิ่มใจ หลังจากคลาสสอนเต้นรำ ผมได้มีโอกาสนั่งคุยกับนักเรียน เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ครับ เพราะน้อยครั้งมากที่จะได้มีโอกาส ทั้งๆที่ใช้ชีวิตอยู่เอ็มโพเรี่ยม แต่กลับกลายเป็นนึกไม่ออกว่าจะไปนั่งหาอะไรทานที่ไหนในยามดึก จนแวะมานั่งโอปองเปง วันนี้เป็นคืนที่อิ่มใจมาก แล้วผมจะเล่าถึงที่มาที่ไปของความอิ่มใจนั้นครับ


ที่ Cala dance Studio จะมีคลาส Private เป็นคลาสสอนเต้นรำที่ทุกคนในสตูดิโอไม่เคยเห็น เพราะอยู่ในช่วงเวลาที่ทุกคนจะกลับบ้านกันหมดครับ ผมจะทำหน้าที่ปิดสตูดิโอเสมอ แต่ทุกคนจะรู้ว่าทุกสัปดาห์จะมีคลาสนี้ เจ้าหน้าที่จะถามว่านักเรียนเต้นเก่งรึยัง เป็นยังไงบ้าง เพราะว่าไม่มีใครเคยเห็นการเรียนการสอนของคลาสนี้เลย แต่รู้ว่าจะมีคลาสนี้


เนื่องจากผมทำงานฟรีแลนซ์ เวลาทำงานไม่แน่นอน เวลามีคนจ้างตรงกับวันและเวลาของคลาสนี้ก็จะบอกว่าไม่ว่าง และจะกลับมาสอนคลาสนี้เสมอ บางครั้งกลับเข้าบ้านไปนอนเอาแรงก่อน แล้วก็กลับมาสอนด้วยใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง เพราะนักเรียนท่านนี้เป็นนักเรียนที่ตั้งใจมาก มาตรงเวลาเสมอ ขยันซ้อม และมีวินัยในการเต้นรำ ทำใหคนเป็นครูอย่างผมก็ขยันตามไปด้วย พยายามสอนให้เต็มที่และสุดฝีมือเสมอ เราค่อยๆเห็นพัฒนาการจากวันแรก จนถึงวันนี้แล้วภูมิใจ นักเรียนเต้นได้สวยงาม ในแบบฉบับและสไตล์ที่คลาสสิกอันเป็นเอกลักษณ์ของผู้สอน พร้อมกับคำพูดที่ยังก้องอยู่ในหัวว่า "Backward" ต้องทำเสียงสูงๆในแบบเฉพาะของคุณครูด้วยนะครับ


นับครั้งไม่ถ้วนของการฝึกซ้ำๆ เพื่อพัฒนาการเต้นของนักเรียน เป็นหน้าที่ที่คุณครูจะต้องทำให้ดีที่สุด เพื่อการเป็นนักเต้นรำในระดับมาตรฐานสากล นักเรียนอาจจะไม่เคยรู้ว่า ทุกครั้งเวลาที่นักเรียนเต้นได้ถูกต้องและสวยงาม คุณครูดีใจและอิ่มใจเสมอ จนทุกวันนี้ท่าสไปรัล กลายเป็นสิ่งที่ง่ายดายสำหรับการเต้น และยังถูกเลือกใช้เป็นส่วนนึงของท่าเต้นเสมอ


สิ่งที่ประทับใจมาก คือ คุณครูเพิ่งทราบว่านักเรียนตามอ่านทวิตเตอร์ของคุณครูมาโดยตลอด ว่าวันนี้จะทานอะไร ชอบอะไร ทำอะไรมาบ้าง แม้แต่แอบถ่ายกระเป๋าเบอร์กิ้นของนักเรียน อิอิ ^^ จนพอจะมีโอกาสได้นั่งคุยอะไรต่อมิอะไรสั้นๆหลังเลิกคลาสในวันนี้ เราได้นั่งคุยถึงชีวิตที่ผ่านมา จนได้มาพบกับธรรมะ และกว่าจะเป็นทุกวันนี้ทุกคนย่อมต้องผ่านอะไรมามากมายเหลือเกิน ไม่ได้ภูมิใจนักเรียนแค่ในคลาสเต้นรำ แต่ดีใจที่นักเรียนได้นำธรรมะมาใช้ในชีวิตประจำวัน ได้พบทางสว่างของชีวิต และมีความสุขในทุกๆวันด้วยใจที่เบิกบาน ผมขอเรียกคลาสที่น้อยคนจะได้เห็นนี่ว่า "คลาสธรรมะจัดสรร" ที่จะทำให้ทุกสเต็ปของการก้าวเดินเต็มไปด้วยสติ และความเบิกบานใจ ท่ามกลางเสียงเพลงเก่าๆอย่าง Yesterday once more ที่ฟังกี่ครั้งก็ยังไพเราะเสมอ.................................